Hans
Juni 2020
“Na een periode van één jaar Ziektewet is er via mijn werkgever een arbeidsdeskundig onderzoek uitgevoerd. Conclusie daarvan was dat ik gebaat zou zijn met deskundige hulp voor mensen met Niet-Aangeboren Hersenletsel. Breinperspectief werd expliciet als één van de beste opties genoemd. Het kostte me moeite om mijn werkgever te overtuigen om met een gespecialiseerde partij in zee te gaan in plaats van met de preferred supplier. Maar al tijdens de intake met Caroline kreeg ik de bevestiging dat ik te maken had met een ervaren en kundige partij. Dit gaf me rust. In eerste instantie probeerde ik nog alles uit de kast te halen om volledig te herstellen en weer terug te kunnen naar mijn huidige werkplek. Caroline gaf me het inzicht dat dat wellicht niet haalbaar was én dat er ook andere wegen bewandeld konden worden. Vanaf toen ben ik anders tegen mijn ziektebeeld en arbeidsethos aan gaan kijken. Er bleek geen noodzaak meer om per se terug te keren naar mijn werk, er werd zelfs geopperd om minder te gaan werken. Bovendien hoefde ik dit proces niet alleen te doen, hulp van buitenaf in de vorm van Breinperspectief was beschikbaar en dat voelde goed.”
Anders in mijn lijf
“Ik kende mijn eigen lijf niet meer en had erg de behoefte aan iemand die mij kon helpen weer terug te komen op het oude niveau. Ik wilde mezelf weer opbouwen, bij voorkeur zonder terugval. Deze begindoelstelling werd al snel bijgesteld naar een iets minder ambitieus doel. Zo keken we eerst naar hoe groot mijn belastbaarheid eigenlijk was. De vier keer vier uur per week die ik werkte bij mijn werkgever werd nu verdeeld over werk, zoeken naar een alternatieve werkplek, het in kaart brengen van mijn cognitieve beperkingen en het herontdekken van wat ik nog wel kon. Dat werd een heel andere weekplanning dan voorheen. Kern van de planning was dat ik alleen nog kon werken tot ik moe was en niet tot de afgesproken doelen werden bereikt.”
Leren omgaan met druk
Het ziektewetproces is intensief geweest en heeft druk op me gelegd van buitenaf. Uiteindelijk is het hele proces richting UWV keurig netjes verlopen, dus die angst was ongegrond. Voor mezelf voelt het nogal dubbel dat ik op mijn 54ste ben uitgerangeerd. Maar ik ben er wel op gerust dat ik tot mijn pensioen niks meer moet en dat ik het financieel – dankzij een IVA regeling – goed kan volhouden zo. Behalve dit proces in mijn hoofd, ben ik gestart met conditietraining. Dat maakt me sterker. De rest van mijn energie besteed ik aan boodschappen en huishouden en familiebezoek. Ik sta elke dag rond 8.00 uur op en als de vermoeidheid toeslaat, gun ik mezelf voortaan om te gaan rusten.”
Rust in mijn hoofd
“Caroline heeft rust gebracht in mijn chaos in mijn hoofd. Zij leerde mij hoe ik kon omgaan met de druk die van buitenaf door bijvoorbeeld mijn werkgever en het UWV werd opgelegd. Daarnaast gaf ze mij in alles de rust en ruimte om mijn eigen keuzes te maken om zo mijn eigen weg terug te vinden. Uiteindelijk heb ik vrede met het feit dat ik geen volwaardige baan meer op kan pakken. Dat had ik één jaar geleden echt niet kunnen denken.”